Tiny Fisscher, Pyhai (illustraties)
De profeet, verteld voor kinderen
Uitgeverij Samsara

De Profeet 

Kahlil Gibran (1883–1931) heeft een wonderlijk leven achter de rug. Beroemd geworden als schrijver van vele verhalen, ik heb al vele jaren zijn boek ‘Spiegels van de ziel’ in de kast staan, waar ik overigens graag verhalen uit voorlas voor mij kinderen gezien de vouwen in dat boek. Zoals het verhaal over vriendschap: ‘Want liefde die iets anders zoekt dan het ontsluiten van haar eigen geheimenis is geen liefde, maar een uitgeworpen net, en alleen wat waardeloos is wordt gevangen.’

Dit soort wijsheden in die verhalen heeft altijd een breed lezerspubliek getrokken. Over zijn leven is veel bekend én veel onbekend, vooral over zijn relaties wordt veel verondersteld. In de inleiding van ‘Spiegels van de ziel’ schrijft Aleid Swierenga: ‘Gibran was lichamelijk nooit erg sterk geweest, maar sinds 1921 had hij ernstige hartklachten. Dit belette hem niet tot het eind van zijn leven hard te werken, als schrijver én als schilder. Hij had het zelfbeklag en het pessimisme uit zin jonge jaren achter zich gelaten en trad thans het leven met stoïcijnse kalmte, een grote dosis optimisme en een universeel gevoel van liefde tegemoet.’

Mooi dat dan in 1923 ‘De profeet’ uitkomt, een boek vol verhalen over ene Almustafa die in het fictieve stadje Orfaleze woont. Enigszins teruggetrokken, met weinig mensen echt in contact, maar hij wordt wel opgemerkt door de bewoners. Dat blijkt wel als hij op een dag wil vertrekken met de boot waar hij zijn landgenoten in heeft ontdekt. Terug naar vanwaar hij kwam. Maar voor hij vertrekt worden hem allerlei vragen gesteld, want de bewoners vermoeden dat hij een wijs mens is die antwoorden heeft op hun vragen. En daar komen dan verhalen van.

Tiny Fisscher heeft het boek ‘De profeet’ nu herschreven voor kinderen. En het is prachtig geworden, taal en illustraties maken dit boek een feest om voor te lezen, of samen te lezen. Zoals het verhaal over vriendschap, u leest het, het thema houdt mij bezig: ‘Je kunt een vriend zien als jouw eettafel wanneer je honger hebt’, lichtte Almustafa toe, ‘of als het hoekje bij de haard wanneer je verkleumd bent van de kou. Een echte vriend is iemand tegen wie je alles durft te zeggen, en hij of zij tegen jou.’ Het is het antwoord op de vraag van ‘een jongen van een jaar of elf’ die vroeg: ‘Sommige kinderen hebben veel vrienden, ik heb er maar één. Is dat niet te weinig?’ Je kunt je dus voorstellen dat dit verhaal alleen al prachtige gesprekken oplevert in de klas of in je gezin.

De verhalen over liefde, geven, vreugde en verdriet, vrijheid, pijn, praten, bidden, schoonheid en noem verder maar op zijn prachtig door het boek heen geïllustreerd door Pyhai.

Ron van Es

Koop het boek hier.